میر محمد مؤمن استرآبادی

امیرمحمد سالاروند

میر محمد مؤمن استرآبادی، از مروجان تشیع در جنوب هند در قرن دهم و یازدهم قمری است. او که از سادات استرآباد و آموزگار فرزندان شاه طهماسب صفوی بود، در زمان شاه محمد خدابنده از ایران خارج شد و بعد از سفر حج به دکن رفت و در آنجا از سوی محمدقلی قطب شاهی به مقام پیشوایی رسید. استرآبادی به آبادانی قلمرو سلسله قطب شاهیان و گسترش فرهنگ تشیع در آنجا کمک فراوان کرد.

تأسیس شهر حیدرآباد، آباد کردن روستاها و ایجاد بناهایی مانند عاشورخانه، مسجد، کاروانسرا و قبرستان از مهمترین فعالیت‌های عمرانی وی در دوره پیشوایی است.

از او دیوان اشعار و چند رساله در دست مانده است. سید محی‌الدین قادری از مفاخر ادب اردو در دکن هند در دوره معاصر، کتابی درباره‌ی زندگی میر محمد مؤمن استرآبادی نوشته که عون علی جاروی آن را به فارسی ترجمه کرده است. این کتاب در سال هزار و سیصد هشتاد و هفت توسط نشر مورخ منتشر شده است.

فایل قانونی آن را می‌توانید از سایت ebookshia دریافت کنید:

https://ebookshia.com/books/view/4478/